Je bent niet meer dan zaad, gevallen jij,
gestrooid in driedimensionaliteit,
gevangen binnen cijfers van de tijd
en winden waaien licht aan je voorbij.
In \'t duister diep van omgeploegde grond
lig jij te sterven aan die nieuwe plant
die uit je openbreekt naar hoger land,
zich voedt met alle sappen uit je wond.
De vraag is : draag je leven in je pit
of ben j\'als zaad niet meer dan poederstof
waar hoop noch droom, maar enkel dood in zit ?
De kern is : toen het jou en God betrof,
-die hogere dimensie- vond je dit
materie die de moeite waard is, of ... ?
© L. Steenberghs
28 mei 2006