nog wel gestrekt
tegen de zware penant
strak gelijk de muur zicht rekt
van onder naar de top
zo ver ik kan zien de bovenkant
als gemetseld voel ik mij
opgenomen in het verleden
denk aan de gespierde bouwers
die immer meer
de hoogte bereden
zelfs mijn geest
aanvankelijk aards gericht
geeft stilaan te kennen
deze plek kent glorie
dit is groots
doch toont evenzeer
hoe gering ik ben
moet er weer aan wennen