Schaduw van Onzichtbaar (sonnet)


De Schaduw van Onzichtbaar zweeft Zijn vlucht
omheen gedachtentorens in mijn hoofd
blijft hangen, nu mijn vlam is uitgedoofd,
met arendsvleugels wiegend in de lucht.


Hij dompelt mij in veiligheid en zucht
Zijn adem in mijn oor, ik heb geloofd
en nooit wordt deze vrede mij ontroofd.
Al blijft Zijn nest onvindbaar in 't gerucht


van werelden vervuld van rep en spoed
al wordt zijn vlerkslag tuitend overstemd
ik vind mijn schuilplaats bij Zijn arendvoet.


In Hem wordt duister denken afgeremd,
waait wiekend aan, een nieuw ideeëngoed.
Dus, Schaduw, blijf op mij, heel vast beklemd.



© L. Steenberghs 


1 juni 2006