Stil geworden kom ik tot U
maar alhoewel ik spreek van stil
vanbinnen zijn er zoveel dingen
die ik U vanavond zeggen wil
Heer ik ben zo bang geworden
van mijn zonden telkens weer
want niks komt ervan terecht
als ik zeg: nee nu niet meer
De zonden volgden op elkaar
een gedachte of een gevoel
of als ik met weinig woorden
onhandig zei wat ik bedoel
Soms was het mijn uitdrukking
die verscheen op mijn gezicht
een oogwenk, een beweging
of een daad verkeerd verricht
Of als ik juist had moeten spreken
maar ik mijn mond er over hield
omdat ik dacht dat ’t niet zou helpen
misschien heeft ‘t juist nog meer vernield
Het zijn vaak zoveel kleine dingen
en intens besef ik mij
ik ben niet perfect, ik maak fouten
maar dat spreekt niet van zonden vrij
En daarom werd ik zo benauwd
maar nu toch niet langer meer
omdat ik het bij U mocht brengen
mijn Vader en mijn trouwe Heer
Ik had een torenhoge schuld
van vele zonden op een rij
maar U hebt het kwijtgescholden
U spreekt mij van zonden vrij
En zo wil ik ook een beeld zijn
En vergeven keer op keer
Mensen nieuwe kansen geven
Om een beeld te zijn van U o Heer!