Zo vaak verwacht ik het van mensen
vergeet ik God in mijn geklaag
zo vaak loop ik te koop met wensen
terwijl ik het aan Hem niet vraag .

Zo snel heb ik mijn oordeel klaar
vergeet ik dat Hij zorgen zal
zo snel begin ik met een 'maar'
en blijf ik hangen in mijn dal.

Zo dikwijls word ik t'rug gefloten
en blijf ik woelen in gedachten
zo dikwijls heeft het God verdroten
dat 'k Hem opnieuw heb laten wachten.

Nu keer ik om en kijk omhoog
en in mijn hart is stille hoop
op Zijn beloofde regenboog
zodat ik aan Zijn hand weer loop.
Annemarie Verdoes