Muse man

Zwaar, viel het zwaar
niets kon ontkomen
aan de zwaartekracht
elk perspectief ontnomen

Wolkbreuk, kwam de wolkbreuk
teneergedrukt, overdonderd
te laat te vluchten voor de stroom
openlijk afgezonderd

Doof, de wereld doof
voor pijnkreet, voor attentie
weggedrukt en weggerukt
maatschappij zonder clementie

Maar
door de wolbreuk heen
verscheen
een traan van God de Vader

Er doorheen, 'k moet er doorheen
trek mij met koorden nader

Tot in het innig heiligdom
waar verscheuring wordt genezen
Niets slechts lezen
maar overweldigd door 't gevoel
dat ik er gewoon mag wezen