Zij had de zin van het leven verloren toen,
	niet meer wetend wat en hoe het  nog te doen.
	Rusteloos  slapeloos  troosteloos moedeloos,
	hulp zoekend ....en  denkend o  God ik ben niet boos.
	
	U  hielp die duistere gedachten weer verdwijnen.
	U  gaf  weer geloof , in betere tijden
	U  gaf terug een heldere en verlichte geest .
	U bent er in nood steeds als trooster geweest .
	
	Zalig dat U de juiste weg toen wees,
	als zij naar dat ene punt steeds in de verte keek.
	Maar gelukkig, U laat niemand verloren gaan, 
	geeft weer kracht, denk daar maar eens aan!
	
	
	
	
	 
Zalig dat U....de juiste weg toen wees .
- Details
 - Geschreven door: Bobelijn, Margaretha
 - Categorie: Depressie
 - Hits: 2599
 
                    
-