Zij had de zin van het leven verloren toen,
niet meer wetend wat en hoe het  nog te doen.
Rusteloos  slapeloos  troosteloos moedeloos,
hulp zoekend ....en  denkend o  God ik ben niet boos.

U  hielp die duistere gedachten weer verdwijnen.
U  gaf  weer geloof , in betere tijden
U  gaf terug een heldere en verlichte geest .
U bent er in nood steeds als trooster geweest .

Zalig dat U de juiste weg toen wees,
als zij naar dat ene punt steeds in de verte keek.
Maar gelukkig, U laat niemand verloren gaan, 
geeft weer kracht, denk daar maar eens aan!