maar zucht en schreit
omdat het geen recht van bestaan,
geen toekomst kent,
bidden wij:
dat het nieuwe adem
van u zal ontvangen.
Om alle tranen
die niet drogen,
niet kunnen worden afgewist,
bidden wij:
om mensen, verloren aan de dood,
maar nog altijd bij ons.
Om gemis, dat pijn blijft doen,
ook als niemand daar meer naar vraagt.
Om ons eigen onvermogen
en onbeholpenheid
om elkaar te kunnen troosten:
dat wij elkaar durven zegenen
met onze nabijheid,
zoals ook gij zelf
uw licht over ons niet laat verduisteren.