De zomer met veel vragen
is zomaar ons voorbij gegaan.
Waar waren deze zomerdagen 
als je niet vrij kon gaan en staan.
Een levenslied vol kleuren
klonk in onze onzekerheid.
Hoe kon dit toch gebeuren?
"Het was een nieuwe tijd.'

De herfst zoekt zacht haar wegen
langs kleurenpracht en vallend kleed.
Je houdt het toch niet tegen
ondanks de eenzaamheid en leed.
We zoeken naar de vruchten
die zomertijd ons bracht.
Moeten vergeten alle zuchten
van onze zorgen in de nacht.

De zon blijft voor ons schijnen
ook als de mensheid lijdt.
God zorgt nog voor de zijnen
ondanks onze ''corona'' tijd.
Er kleuren nog steeds goede dagen
van liefde voor ons, mensenkind.
Zo leren we de stilte dragen
die vruchten in Gods liefde vindt.