De zandkorrel

Zachtjes kniel ik aan Uw voeten neer
want met m'n hoofd gebogen
zie ik alles in de ware grootte
en kan ik Uw enorme volmaaktheid zien
in alles om me heen, natuur mens en dier
in vergelijking met U
zijn wij nog niet de grootte van een zandkorrel
en wil ik mijn tijd niet langer besteden
om groter te willen lijken dan ik ben

Zachtjes kniel ik aan Uw voeten neer
want in de kleinheid van mijn bestaan
durf ik de werkelijkheid wel aan
dan zie ik de mens door U geschapen
en waarover we zelf moeten waken
zodat ik mijn oorsprong niet verlies
en steeds weer voor de balans in het leven kies

Zachtjes kniel ik aan Uw voeten neer
want zo kom ik dichter bij mijn bestaan
en zie ik een weegschaal staan
want U heeft de mens niet alleen geschapen
als zondig en slecht, die gedachte is zeker niet terecht
U heeft zoveel goedheid en kracht in de mens verborgen
maar U maakte zich zorgen
of ze daar wel mee om konden gaan

Zachtjes kniel ik aan Uw voeten neer
want dan voel ik een diepe rust
en worden m'n angsten gesust
want tegenover elke goede karaktertrek
heeft U een tekortkoming gezet
zodat we niet boven ons formaat gaan groeien
maar juist door balans te zoeken
kunnen gaan bloeien

Zachtjes kniel ik aan Uw voeten neer
want zo kom ik dichter bij Uw troon
daar kan ik mezelf blijven, dus heel gewoon
de strijd om aanzien en macht gaat daar aan ons voorbij
en blijkt opnieuw, de ware grootheid dat zijt Gij
wat je dan overhoudt is pure kracht, zoals door U bedoeld
en raken we door onze ego niet mee overspoeld

Zachtjes kniel ik aan Uw voeten neer
om U te bedanken voor m'n bestaan
en volgens Uw Woord en gedachte weer verder te gaan
de weegschaal zal ik naar mezelf en anderen toe steeds hanteren
op die manier kan ik als zandkorrel nog veel leren
 


Ineke Brouwers


12 oktober 2005