Eén
Wel honderd handen heffen hoog de schaal
gevuld met wierookdampen, minnevuur,
bewegen heen en weer met harten, puur
gewassen in het Bloed van 't oud verhaal
of 't nieuw zo je verkiest, zo menigmaal
herhaald en weer herhaald tot op de duur
de woorden niet meer aarden in het zuur
van 's werelds honger naar een heilloos maal.
Toch blijft dat Bloed en honderd stemmen saam
-op 't rappe ritme van een basgitaar-
beroeren snaren, voeren hoog Uw naam
op toetsen, drumstel, klarinet tot waar
de zielen zich verenen : Uw lichaam
dat wordt bij tromgeroffel openbaar.
© L. Steenberghs
28 mei 2006