Een vriendin te moeten missen,
iemand waar je veel van houdt,
die je al je kleine dingen
en je pijn hebt toevertrouwd,
was  voor mij een groot verlies en
wordt door weinig goedgemaakt.
't was alsof mijn hele wereld
in mijn hart was stukgemaakt.
 
De verbinding werd verbroken,
plots was elk contact voorbij
en dat maakte me ongelukkig
en van binnen echt niet blij.
Maar bedacht dan in m'n leven:
Is er Eén die nimmer wijkt,
wiens onzichtb're hand zo teder
langs m'n tranende ogen strijkt.
 
God is trouw tot aan het einde,
ook als iedereen me verlaat,
want in donk're en verdrietige  tijden
is het de liefde van God die met me gaat.
Ik laat me door Gods liefde troosten,
geef m'n hart geheel aan Hem
en ik hoor weer elke morgen
Gods lief'lijke vriendenstem.     
 

Christi de Bruin
 

ingezonden 5 april 2005