Het bloed droop uit haar hand en uit haar voet. Aan ied're kant een spoor van
lopend leed. Ze leed een pijn waar niemand iets van weet, maar zweeg gedwee. Was
zij het of haar bloed, dat stierf, die stierf en weer ontsprong als vloed, als
wassend water ? Zij, zo hoog, zo breed, zo diep, die nooit een ander bloeden
deed: zij heeft een onverdiende straf geboet.
De wind zingt letters van haar naam, heel zacht, en bomen schrijven klinkers van
haar lied. De zee bespiegelt 's avonds laat haar pracht, als zonlicht in het
westen vonken schiet.
Heeft iemand ooit een hoger naam bedacht dan haar naam ?
Heb me lief. Meer niet.
Lieve Steenberghs
Inloggen
Doneer
Maakt u veel gebruik van deze site en wilt u ons helpen met een financiële ondersteuning voor de hosting , klik hier >>>>>
