Je toekomst wordt korter
je wereld wordt kleiner
Het gaat nog wel goed hoor,
maar pijntjes die zijn er.
Je bent geen klager,
maar alles gaat trager.
Je kunt niet meer alles,
maar geeft dat slecht toe.
Je moet meer gaan rusten
je bent sneller moe.
Je wordt langzaam ouder.
Je krijgt in de gaten:
‘Je leeftijd  verplicht je,
om los te gaan laten.’

Je moet ook steeds  vaker
 je grenzen verleggen
Je moet noodgedwongen
leuke dingen ontzeggen.
Je kunt niet ontkennen
je moet er aan wennen.
Het hoort bij het leven
al ben je tevree
Maar ja,  desondanks,
het  valt echt niet mee.
Je levert meer  in
bij ’t klimmen der jaren
de tol van je leven
is niet te besparen.

Je kijkt achterom
en minder naar voren
Je denkt aan de velen
die jij hebt verloren.
je kunt voor je vragen
slechts bidden en dragen.
Je denkt aan de hemel,
zou die bestaan?
Zal je hen zien,
die je voor zijn gegaan?
En al je bidden
wat zal het je baten?
Is God er dan
als je los moet gaan laten?

Hoe je ook twijfelt
Je  moet het aanvaarden
De tijd is beperkt
voor  mensen op aarde.
Maar je mag hopen
de hemel gaat open
Daar krijg je  antwoord
op al wat je vroeg
Verdwijnt alle pijn
die je al die tijd droeg.
Daar is de vrede
is leed overwonnen
bij Hem die nooit los laat
wat Hij is begonnen.