Brokstukken rolden de berg af –
woorden wijsheid en leven
bleven verbrijzeld ongelezen
liggen als verdwaalde
struikelblokken. Vergruizelde
steenrestanten spiegelden mijn
gebroken hart.
Gij koesterde de kern van
wie ik ben.
Beitelde gebarsten zinnen
tot verbond
laste, dat ik houvast vond,
verloren lettergrepen
aan elkaar - ik luisterde;
zag uw woorden nieuw geschreven
zag uw woorden eeuwig waar.
Ex. 34, 28