(voor mijn dochter Jacqueline)


Je zekerheid was eind'loos groot;
zelfs uit de zandbak klonk je kinderlijk vertrouwen.
Je stond nog weinig aan verleiding bloot
kon rustig op de rotsen bouwen.

Als ouders hebben wij je, kind,
van God verteld en van de echte zin van 't leven;
Opdat je altijd Hem als Vader vindt
en Hij jou zekerheid blijft geven. 

De zandbak is er nu niet meer:
Een wereld vol verleiding ging er voor je open
Je kreeg je vragen, hoorde n' and're leer.
Je voelt je vaak op golven lopen

Soms machtig sterk, aan Vader's hand
dan weer zo zwak, alleen.. en vol van levensvragen:
Bouw je nu op een rots of op het zand ?
Je merkt die golfslag alle dagen.

Jouw vragen zijn ons zo bekend,
Wij missen soms ook echt dat kinderlijk geloven
Maar kind, je hebt een Vader die je kent,
Zijn watermerk is niet te roven.

Vertrouw op Hem, grijp vast Zijn hand !
En blijf niet kijken naar die imposante golven
Hij wil je brengen naar een hemels land
waar kind'ren spelen met de wolven.


Piet Helmholt


9 oktober 2005