Ik zoek het spoor dat jij na hebt gelaten,
de weg die jij eens bent gegaan.
Een weg vol met hobbels, met deuken en gaten.
Herinnering aan jouw bestaan.
De jaren verstreken, toch bleven de vragen.
De wond is nog lang niet geheeld.
Maar zelfs de tijd mag jouw spoor nooit vervagen
het spoor door ons samen gedeeld.
Een spoor vol met liefde, vol troost en vertrouwen
een spoor van geluk en verdriet
van vallen en opstaan, van breken en bouwen
totdat je mij plots achterliet.
Ons levensspoor met zijn obstakels en horden
gevuld met een lach en een traan.
Ons dubbelspoor, dat is toen enkel geworden
ik moest zonder jou verder gaan.
Maar ik heb jouw spoor in mijn hart opgenomen
waar ik het zorgvuldig bewaar
's Nachts kijk ik vaak naar jouw spoor in mijn dromen
daar komt ons spoor weer bij elkaar
Dat spoor leidt ons saam naar het Licht aan de einder
met vrede en rust geplaveid
de Heer heet ons welkom en zegt: 'Jullie zijn er'.
Die droom, wordt dat werkelijkheid?