Er zat een muur om me heen
Van het aller sterkste steen
Niemand mocht bij mij naar binnen kijken
En ik wilde al helemaal niets van mijn gevoelens laten blijken
Van binnen was ik kwetsbaar en klein
Maar van buiten probeerde ik die stoere meid te zijn
Plotsklaps zat er een scheur  in de muur die ik zo zorgvuldig opgebouwd had
En hoe ik het ook probeerde te repareren, de scheur werd een gat
Je kon zo recht naar binnen kijken
En hoe ik ook maar probeerde om stoer te lijken
Daarbinnen zag je mijn onzekerheden en gevecht
Door een kijkje naar binnen werd alles over mij blootgelegd
Als je heel goed kijkt, zie je het gevecht met de ziekte die ik heb
Die steeds maar weer zijn grillige vingers naar mij uitstrekt
Je ziet ook het piekeren en de pijn
Omdat alles niet meer zoals vroeger kan zijn
God keek al vanaf het begin dwars door het steen
Ondanks alles, ervaar ik Zijn liefde als een warme deken om mij heen
Hij is er, ook al denk ik soms van niet
Hij is het die ware verlossing biedt