Het kruishout kreunt onder ’t gewicht
van ’t zware lijden van de Man van smarten
de koorts en dorst spelen Hem parten
De aanblik snijdt door onze harten
nu Hij daar hangt in Gods gericht
De zon verbergt haar aangezicht
voor Sions Borg - dragend de schuld
z’ heeft zich in diepe rouw gehuld
begrijpt niet dat de Vader ’t duldt
zij ziet niet Jezus’ lust noch plicht
't Was pure liefde die Hem dreef
om Borg te zijn voor ál de schuld
waarin Zijn bruid zich had gehuld
De kelk die Vader heeft gevuld
drinkt Hij tot op de bodem leeg
Want toen Hij zei: “Vader, Ik kom
Ik ga betalen voor Mijn bruid”
gaf Liefde 't zuiverste geluid
“Het is volbracht!” roept Hij straks uit
dit is 't jawoord van de Bruidegom …
Psalm 40:8 | Markus 15:33 | Zefanja 3:17 | Jesaja 62:5