De zon rijst op uit de nevels
van de kille winter.
Haar stralen gaan wonen
door de ramen van het kerkje
en verlichten stil
de kruiswegtaferelen.

Haar licht valt op
onze mijmeringen over
het lijden van de Heer.

Zijn eenzame uren
in de Hof van Olijven
leiden ons naar het
verstild verleden van 
Zijn weg naar Golgotha.

Hier gaf de Heer ons hoop
op een eeuwig leven,
als gebroken mens,
vol pijn, aan het Kruis.

Onze verloren zielen
mogen zich weer koesteren
in het Licht van Pasen.
Zijn Kruis straalt over
de aarde.