Ze waren nog samen gelukkig,
ze waren al heel lang getrouwd.
Hij was wel een klein beetje nukkig,
Ach ja, dat komt, hij is oud.
Hij begon meer te vergeten
en zij kon het haast niet meer aan.
Toen lieten 'deskundigen' weten:
'Hij moet naar 't verpleeghuis toe gaan.'

Ze wilden nog graag samen wonen
en poogden dat daarom verwoed.
Maar zij kon daar niet opgenomen,
want men vond haar daarvoor te goed.
Zo werden ze samen gescheiden
al vond iedereen dat wel zuur.
Maar het verpleeghuis voor beiden
'dat' zegt de wet 'is te duur'.

Nu zit zij alleen op haar flatje,
ze gaat elke dag op bezoek.
Ze moet met de bus, da's geen pretje
Maar ja, hij woont niet om de hoek.
Ze voelt het ook als een verplichting,
want de zusters zijn druk.
Het geeft aan de zusters verlichting,
maar wie denkt nog aan hun geluk?

De bijbel zegt: 'Niets kan ons scheiden
van al de liefde van God.
Maar de liefde van beiden,
die maken wij mensen kapot.
Natuurlijk blijft zij voor hem zorgen,
al zit hij nog lang in dat huis.
Maar eens dan komt er een morgen,
dan brengt God ze samen weer thuis