beweegt de hand op pulserende slagen
worden mijn vingers speels opgelicht
en draagt inkt het heelal van eeuwige dagen
geen enkel woord zal op papier geraken
hoe immers moet ik schrijven
om een zachte bomenruis te verbeelden
of met jou de volheid van de leegte te beklijven
als ik het lied van de stilte dicht
zingt de nacht haar ongrijpbare dromen
en luister ik naar wat het donker mij toedicht
het zijn schone verzen die mij toekomen