Oude mensen waken 
over oude herinneringen.
Zij hullen zich in melodieën
vol melancholie.
Zij zwegen lang...
Zij wilden vergeten.

Doch het bloedbad* op
hun broeders en zusters
dragen zij nog steeds
met zich mee,
als een bloedige
en vergeten erfenis.

Ruw is nu het ontwaken.
De vijand daagt op
in het oosten, uit
de hel van Marioepol.

Het gevoel van chaos 
flakkert op!
De angst woekert 
door de straten
en over de trappen
van Odessa...

Zal vrijheid ook hier
weer een vergeten dood
sterven?
Zal ook hier democratie
weer worden vermoord?

De oorlog kleurt
Oekraïne rood...
Maar de Heer waakt
en luistert...
Geen enkele traan
zal verloren gaan.

* Odessa, 1915, bloedbad
door de Russische tsaar.