Het leek een vlucht, als alle and’ren,
niets was er anders, deze keer.
Vaders, moeders met hun kind’ren,
dat jonge stel, die oude heer.
De gewone handelingen
bagage, koffers weggezet.
Geroezemoes, bedrijvigheid.
Kijk die kinderen, dolle pret
En ieder met zijn eigen dromen.
Zo begon voor hen de reis.
Maar, zoals wij allen weten,
betaalden zij een hoge prijs!
Want, wie kon er ooit vermoeden
dat elders, men in blinde haat
zóveel levens zou verwoesten.
Een gruwelijke oorlogsdaad ...
Om hiermee te kunnen leven,
de pijn en de onzekerheid,
dat vraagt van de nabestaanden
ongetwijfeld nog veel tijd.
Onze wens voor jullie allen,
dat de dag eens komen zal,
waarop er weer een kleine lichtstraal
doorbreekt in dit duist’re dal ...