Hun allerlaatste vlucht

Stille tochten zijn gelopen
er zijn bloemen neergelegd
Rouwregisters stonden open,
mooie woorden zijn gezegd.
Vrije loop hadden de tranen
heel veel kaarsen zijn gebrand
en we lazen al hun namen
afgedrukt in elke krant.

Op het netvlies staan de beelden
van de kisten, van de stoet,
van de stiltes die we deelden,
bij een allerlaatste groet.
En er klonken warme woorden
van bemoediging en troost,
indrukwekkende akkoorden
door  muziek van de Last Post.

Dit verzacht wel iets de woede,
en onmetelijk verdriet.
Maar kan ‘t onrecht niet vergoeden,
heelt de diepe wonden niet.
Slachtoffers en onze vragen
blijven zweven door de lucht
op Gods vleugelen gedragen
bij hun allerlaatste vlucht.