Als ik het woord 'genade' hoor,
dan stel ik me mijn Heiland voor,
die als mens onder de mensen kwam
en mijn zee van zonden op zich nam.

Hij stierf onschuldig als een offerlam
en dronk mijn beker, overvol met gram.
Zijn leven gaf Hij, Zijn kostbaar bloed.
Ik zie Hem gaan, Zijn sterven tegemoet.

Ik zie Hem, in Zijn eenzaam lijden.
gehoorzaam, om mij te bevrijden.
Hij bad, Vader vergeef haar maar,
Ik draag die schuld immers voor haar.

Nu kniel ik neer bij 't kruis van Hem
en snikkend roep ik met gebroken stem,
'Heer bent U die weg voor mij gegaan?
mijn Heiland, dat dit zo moest gaan'

Ontferm U Heer, ontferm U over mij,
maakt dus Uw lijden mij weer vrij?
Doe weg mijn schulden en hun schade,
laat mij toch leven dankzij Uw Genade!