Ik stond in gedachten bij het kruis.
Maar hoe stond ik daar?
Stil kijkend - en flink achteraf.
Nam ik het op voor Hem?
Was dat maar waar......
Ik keek alleen en wachtte af.
Rondom mij groot rumoer;
het schelden en jouwen namen
toe in kracht.
Gestimuleerd door priesters,
schriftgeleerden.
Ze hitsten op - hen - die zich
ooit bekeerden -
zich sterk bewust van Abrahams
geslacht.
Ik stond daar......
maar koos geen partij.
Dat deed Hij wel,
Hij koos voor mij!
Legde Zijn leven af,
kocht mij zo vrij!
Kan ik Zijn vraag: Gedenk Mijn dood
nu nog negeren?
Kan ik Zijn avondmaal met wijn en brood
de rug toekeren
opnieuw mij tussen 't volk verschuilen
door niet op te staan?
Opnieuw geen keuze maken.....
Is Zijn werk vergeefs gedaan?
Nee toch?
De dienaar zegt: Kom -alles is gereed -
Christus nodigt u allen te gedenken
hoe Hij leed.
En stil denk ik:
Door Zijn dood werd ook mijn schuld,
mijn twijfel weggedaan.
Waar Hij mij vrijkocht - mag ik in Zijn
vrijheid gaan
gedenken en geloven, de verzoening
door Zijn dood.
Zichtbaar, tastbaar door aanname van
wijn en brood.