Het mysterie van Pasen

Jezus,

In de bange uren na Goede Vrijdag
kerfde het verdriet om Jou
Diepe wonden in het hart
van Jouw moeder.

Het werd stil...

Paaszaterdag,
het leek een verloren dag...
De zon ging onder...
Een laatste keer...

Het werd stil...

En dan bogen de olijfbomen
hun stramme takken.
Vogels werden sprakeloos.
De wind bleef roerloos
rusten op zand en stenen.

Het werd stil...
Tussen schemering en
dageraad verlichtte
hemels Licht Jouw graf.

Het was stil...
Het was de tijd
van het Mysterie...

In dat magische uur
toonde God Jou
Zijn aangezicht.
Jouw adem werd terug
gegeven.
Je leefde weer, Jezus!

Het moment van Vaderliefde
werd vast verankerd
in de geschiedenis
van de mensheid.

De hemelse God had zich
weer verzoend
met zijn kinderen!