van de lange, droeve nacht.
Waar harten schuilen in de kilte
die de doelloosheid bracht.
Klinkt er nog een echo in het zuchten
'In Uw handen beveel ik Mijn geest"?
Of wil men nu alleen maar vluchten
omdat men het duister vreest?
Na de tranen komt het zwijgen
waar de hoop verdwenen is.
Waar de harten niet meer neigen
naar het woord 'verrijzenis'.
Klinkt er nog een echo in het einde
in de woorden: 'Het is volbracht'?
Of moest eerst de schuld verdwijnen
voor de morgen na de nacht?
Na de tranen komt het spreken
van het Lam dat eens geslacht
elke zondemacht doet breken
Na die stilte komt geen nacht.
Want er klinkt in echo in de morgen
dat de vrucht van vrijdag draagt
om na de zaterdag te zorgen
dat het Woord spreekt
dat het Woord juicht
dat het Woord opstaat
in elke vraag!