Als gezin kwamen we altijd bij elkaar,
eerst waren de ouders ook altijd daar,
momenten van gezellig samen zijn,
iedereen was er, groot en klein.

Zeven jaar geleden zaten ze er samen,
genoten van de (klein)kinderen die kwamen,
papa die moest naar de keuken gaan,
omdat hij daar een sjoelbak zag staan.

Dit beeld van papa zijn we niet vergeten,
maar we konden toen ook niet weten,
dat dit de laatste keer zou wezen,
dat we dit samen mochten beleven.

Maar nu zal mama er ook niet meer zijn,
we voelen hiervan allemaal nog de pijn,
maar we zijn dankbaar voor het leven,
wat God in onze ouders heeft gegeven.