Voorheen, als mensen spraken over de Heer,
dan dacht ik: "Nee hè, niet weer."
Het is mooi voor jullie, maar ik zit er niet op te wachten.
Allemaal onzin, die hemelse krachten.
Maar hoe, had ik het toen kunnen weten?
Ik had immers, mijn hele leven al zonder God versleten.
Dat ging prima, ik was gewend om goed voor mezelf te zorgen.
En lukte het niet vandaag, dan lukte het mij wel morgen.
Sprak men over de Hemel, dan werd ik altijd een beetje fel.
Dan zei ik: "Als die er is, dan kom ik er ook wel!"
Ik was ook geen kwaad mens, nu leef ik eigenlijk net als toen.
Maar nee, toch ook weer niet, God verandert je hart, je denken en je doen.
Het blijft voor mij een raadsel, begrijpen doe ik het echt, echt niet.
Ik weet nu helemaal zeker, dat Hij mij ziet.
Ik weet het nog goed, na jaren afwijzing kwam er toch ineens een verlangen.
Als God bestaat…dan wil ik Hem ook ontvangen.
Ja als dat allemaal waar is, dan wil ik het ook, die kans laat ik niet staan.
Wat ben ik blij, dat ik toen aan het zoeken ben gegaan.

Uit de bundel: Leer mij leven