Saamhorigheid, het doet mij denken,
aan hoe God het heeft bedoeld.
Een relatie met die ander,
die je diep vanbinnen voelt!

Zoals Jezus met de Vader
altijd hecht verbonden bleef,
in een wederzijds vertrouwen,
is dat ook waar ik naar streef?

En dan denk ik aan die zuster,
die mij soms zo irriteert.
En mijn broeder, daarmee loopt het
ook niet altijd zo gesmeerd!

Toch hoort er in de gemeente
wel saamhorigheid te zijn.
Eén in Christus, ook al zit je
echt niet altijd op één lijn!

Wilde onze Heer die eenheid?
Ach, het is voor ons geen vraag.
En zijn liefdevolle oproep
geldt ook zéker nog vandaag.

In saamhorigheid te leven,
't is een oproep én bevel.
En is Christus onze drijfveer?
Ach, komaan, dan lukt het wel!