Binnen de muren van mijn stil bestaan
vier ik mijn trouwdag voor de eerste keer
alleen; ik deel geen lach, ik deel geen traan,
al is mijn liefste hier niet ver vandaan,
er is geen weg die wij nog samen gaan,
elk loopt in eenzaamheid de eigen baan,
binnen de muren van mijn stil bestaan
vier ik mijn trouwdag voor de eerste keer
alleen; een weg terug is er niet meer.
Hoe kan ik nog de toekomst binnengaan?
Raak met uw licht mijn donker leven aan,
binnen de muren van mijn stil bestaan.


Uit:  Jan Mul:  Soms zegt ze zomaar tegen mij: meneer
                     (een Alzheimer-ervaring)
Uitgave:         Buijten & Schipperheijn, Motief, Amsterdam