In jouw eenzaamheid tuur jij door de ramen
in jouw groot verdriet spreek jij een and’re taal
vrienden en familie zij kunnen niet begrijpen
het verdriet dat schuilgaat achter jouw verhaal.

Zij beseffen niet, de lange lege dagen
waarin jij zoekend uit de ramen staart
terwijl jij zomaar in jezelf blijft praten
jouw hart het uitschreeuwt tot ’s avonds laat.

De leegte is moeilijk te beschrijven
de diepte haast niet te overzien
de eenzaamheid is schrijnend en geeft vragen
maar zoek je troost bij de Vader die jij dient.

Hij doorziet en kent de vele diepten
weet zelfs wat jij de muren hebt verteld
als jij aandacht en begrip blijft zoeken
komt de Vader tegemoet gesneld.

Elke morgen laat Hij de zon weer opgaan
alle dagen grijpt Zijn liefde jou aan
verzink in Zijn innige omarming
durf weer op te gaan staan.

Laat je raken door Zijn troost en nabijheid
overspoelen door die heilzame fontein
van vrede en waarachtige liefde
tot jij weer gelukkig kunt zijn…

in Hem!