met gebed en werk te samen gebonden
hadden op die kille morgen
verdiende rust gevonden.
De dag voordien
knielde ik nog bij haar neer
alleen de witte haren en edele handen
rustten zichtbaar neer.
Een levensteken zag men even,
als het beddengoed bewoog
vingers schuurden,
haar huid die was zo droog.
Dit teer wezentje en ik
we hadden enge banden,
ik kuste haar grijze haren
en streelde nog haar handen.
Haar hoofd bewoog,
ze wilde nog wat water
vermoeide ogen dankten
dit alles zou ik missen later.
Van dit levenslustig vrouwtje
was alle kracht ontnomen
men zag het,
aan dit lijden zou een einde komen.
Moeder sprak al enige dagen
over het komen van de Heer
hoe dikwijls ging haar blik
naar 't kruis op tafel neer ?
Toen ik haar dood vernam
geloof me, ik was blij
ons moedertje tevreden
bij God haar plaatsje vrij.
Haar hulpvaardige kinderen
hebben heel wat werk gedaan
hun moedertje verzorgd
waar al haar bloemen staan.
Voor al die bloemen
stond ze haast met haar leven borg
hun opschik, onderhoud en streling
was haar diepe zorg.
Moedertje werd vertroeteld
terwijl vader bij haar zat
vader die steeds in de weer
ook graag in 'n klein boekje bad.
Samen met vader trok zij
een onuitwisbaar en voorbeeldig spoor
dat zal ik nooit vergeten
daar blijf ik haar dankbaar voor.
Een spoor van vallen en opstaan
doch met oprechte trouw gesierd
als bekroning onlangs nog
diamanten huwelijksfeest gevierd.
Nu rust ze tussen vrienden, ginds
in de schaduw van wat groen
daar zal ik gaan bidden
als haar afwezigheid mij pijn zal doen.
Moedertje, wellicht herhaalde malen
deed ik wat fout
vergeef me al die dingen
jij met je hart van goud.
Dank dat u me leerde wenen
zodat ik nu goed kan zien
want vele dingen die ik vies vond
werden mooi nadien.
Nog dikwijls ga ik naar je huisje
want pa die zit er nu alleen
misschien brengt het hem troost
met iemand om zich heen.
Vele dingen staan daar stil
zoals jij die altijd zag
het verwarmt mijn hart
als ik ze nu bekijken mag.
Veel gebruikte dingen
dragen nog uw sporen
nu pas hebben ze betekenis
al is hun waarde lang verloren.
Lief moedertje, je leven was zo echt
je beeld zo rein
oneindig dank, dat ik een deel van u
ja, dat ik uw kind mocht zijn.