‘t Is hoorbaar stil, wij komen samen,
de adem, bijna ademloos.
Nu is het tijd voor alle namen,
gekend, geliefd, zo eindeloos.
Mijn hart voelt aan als porselein,
kwetsbaar, verscheurd , verslagen.
In elk gemis wortelt er pijn,
laat Heer Uw troost mij dragen.
In zachte klanken klinkt jouw naam,
dwars door het duister heen,
In ‘t volle licht ben je bij Hem,
wij hadden jou te leen.
En schuilend bij de Naam der Namen
houdt Hij hen in Zijn trouwe hand
Zijn Licht schijnt door de hemelramen
van ‘t onbekende Vaderland.
-