Hij heeft mij zelf gewenkt

Er staat een engel naast mijn bed,
met heel gewone kleren.
Zij stelt gerust en sust mijn hart,
met ‘t ruisen van haar veren.

Mijn ziel vliegt weg, zo ademloos,
op vleugels die mij dragen,
naar Liefde toe, zo eindeloos,
niets heb ik meer te vragen.

Ik sla mijn ogen op en zie
het Licht dat leven schenkt.
De zon breekt door, ik mag daar zijn,
Hij heeft mij zelf gewenkt.