Hij stapt niet meer, hij schuifelt,
alsof zijn leven langer duurt
als hij het laat vertragen.
Alles houdt zijn eigen waarde,
duurt alleen wat langer.

Hij bidt niet meer, hij prevelt,
alsof zijn woorden met God
intiemer zijn geworden.
Gegroeid naar een verzwegen pact
waar zij elkaar ontmoeten.

Hij leeft niet meer, hij wankelt,
alsof zijn lichaam hem de waarheid schreeuwt
gedwongen om te luisteren.
Hij zwijgt de doodse woorden,
negeert zijn dode handen
en laat, zijn hoofd rechtop, alles achter.

Geert Wouters