Hier zoekt de ziel,
ontredderd in
verslagenheid,
troost en geborgenheid
in woord en teken
van verbondenheid,
gehavend en geslagen
zal 't bloedend hart
de diepe wonden
door de tijden dragen,
nu is het stil,
de doden spreken niet,
de twee minuten zijn
te kort voor dit verdriet,
wie zal een zinnig
woord hier spreken,
door bruut geweld
zijn liefsten
zwaar gewond
of zelfs bezweken,
dan klinkt het lied
van volk en vaderland,
hier smeedt saamhorigheid
de diepste band
in wat doorleden wordt
en wordt uit wanhoop,
waar het liefste
werd verloren,
een volk in
vastberadenheid
herboren
en boven alles uit
is elke dag
de hemel open
voor wie hun weg
in tranen lopen.
