onverwacht.
Is er bij mij ingebroken.
Hebben ruwe handen,
mijn ziel "verkracht".
Er is bij mij ingebroken.
Geheel verstomt,
is mij, mijn kind-zijn ontnomen.
Hebben woorden,
mijn ziel verwond.
Nu, jaren later.
Stil verdriet.
Om de angst diep van binnen.
Om de pijn van het moment,
toen het kind mij verliet.
Zal het ooit helen,
die diepe pijn?
De stroom van tranen drogen?
Om de verloren jaren,
toen ik niet langer kind kon zijn?
Hier ben ik Heer,
Stil en verward.
Zalf mijn wonden met Uw tranen.
Die stromen om mijn pijn,
vanuit Uw Vaderhart.