Weer is een jaar voorbij. Een kleurrijk mozaïek
met glanzende, maar ook met doffe stenen;
met kleuren, die de glans en gloed verlenen,
maar ook met zwart en grijs - de dagen van tragiek.

De kleine stukjes grind, de brokjes edelsteen,
het glanzende glazuur, ze vormen samen
het materiaal. En 't is de meest bekwame,
het is de Meesterhand, die alles voegt bijeen.

Weer wacht een blanco jaar. 't Ontwerp ligt al gereed.
Het nieuwe mozaïek zal zich weer kleuren.
En wie weet beter, hóe dat zal gebeuren
dan slechts de Meester zelf? Hij maakt zijn plan concreet.
                              *****
En zou ík in de toekomst willen speuren,
als ik mijn toekomst bij Hem veilig weet?

uit: "Leven van dag tot dag"