Lieve God, U weet dat ik vaak niet eens op wil staan
als het me fysiek en mentaal te veel is geworden,
nergens mee aan de slag meen te kunnen gaan,
maar met U, weet ik toch, neem ik de horden.
Vandaag en al zovele dagen wilde niks, voor geen meter,
maar nu voel ik me, alleen door U, ineens veel beter!
U reikt zoveel dorstlessend en lévend water aan,
als een moe hert wil ik daar vaker heen gaan.
Vanochtend las ik Woorden die U sprak,
als nieuw in mijn droge woestijn landden:
dat U nooit laten varen het werk Uwer Handen,
waardoor mijn beangst hart van liefde voor U brak.
U leidde zegenend tot verder en méér lezen.
Ik weet weer: “Ik heb echt van niets te vrezen,
met U kan ik alles, al was het een heel leger, aan,
U zal als een rots, schild, voor me op de bres staan.”
Ik dacht aan Petrus, die zelfs op water lopen kon:
zolang hij zijn ogen gevestigd hield op de Ware Zon.
Lieve God, Uw Woorden maakten mij weer eens zó blij
dat ik zing door de energie die U vandaag weer gaf aan mij.
Ik kan niet voor me houden wat U steeds weer deed en doet,
elkeen moet het weten: Here God en Schepper, U bent zó goed!