Drievoudig snoer

Het huwelijk is een oefenplaats,
waar anders kom je jezelf zo tegen?

Het wordt in liefde aangevangen.
Die liefde behouden en laten groeien is een levenskunst.
Waar liefde is, daar is God; Hij geeft zegen en grote gunst,
overal waar Hij te midden is bij twee die Hem als eerste eren.

Er is dus God, liefde, vervolgens dienstbaarheid en ook trouw,
respect voor eigenheid en verschillen tussen man en vrouw.
Er is geloof in al het mooie, goede van de ander.
Er is ruimte, omdat beiden beurtelings zeggen:
“Ik wil dat ík verander”.

Er is altijd weer opnieuw hoop,
herstel, vergeving, grenzeloos vertrouwen,
je leert steeds meer op God door op elkaar te bouwen.
Er is geven, dag aan dag, wat niet op de weegschaal ligt,
maar wat je haast als vanzelf verstrekt, uit vreugdevolle plicht.

Er is thuis zijn,
steun bij ongemak,
een streling, lach en traan,
een hart vol veilig onderdak.

De dagen rijgen zich aaneen tot weken, maanden, jaren.
Ongeweten straalt het paar, met eenmaal grijze haren,
het liefdeslicht uit met elke stap die zij samen gaan.
Jonge stellen stoten elkaar vol verwachting aan.

Na vele jaren samen lopen
laten ze jonge mensen hopen,
zaaien op hun weg het vertrouwen uit,
dat mensen elkaar steeds leren geloven,
gehuwden kunnen levenslange trouw  beloven.

Wie ze ontroerd voorbij ziet gaan,
ziet God aan hun zijde staan.

Mei 2005 voor een 40-jarig huwelijk, sindsdien vele malen gebruikt. {jcomments on}