Het leek voorbij. Voortaan
zou alles anders zijn;
we zouden verder moeten gaan
zonder Hem. Zijn fijnbesnaarde
stem in onze oren,
de lichtglans in zijn ogen,
waarmee Hij je tranen droogde
en je ziel genas
als niemand ooit tevoren
had gedaan.
De plek echter waar Hij net had gestaan
- de afdruk van zijn voeten er nog in -
veranderde abrupt in nieuw begin,
werd oorsprong van ontmoeten, ziel en zin
van gemeenschappelijk bestaan.
Wel was Hij heengegaan,
maar toch had Hij ons niet verlaten;
wij die samen met Hem aten
vingen te getuigen aan.
Onbegonnen scheppingswerk,
wonder van een nieuwe kerk:
samen doen wat moet gedaan.
Geestkracht -
voor de dood te sterk.