Ik vouw mijn handen, sluit mijn ogen
uiting gevend aan gedachten
mijn  geest verward, het stormt van binnen
want wat mag ik van U verwachten.

Vragen brandend op mijn lippen
God wat heeft lijden toch voor zin
ik weet het wel heel diep van binnen
maar zit er nu toch middenin.

U wacht geduldig op een afstand
tot mijn denken is verstild
dan liefdevol pakt U mij vast Heer
hebt mij er boven uit getild.

Zo in het licht van Uw belofte
waarin ik mij nu koesteren mag
wordt mijn zorg weer wat minder
getroost dat U mijn moeiten zag.

Wat zou ik zonder U geweest zijn
wie bracht dan rust in mijn bestaan
mijn Heer, wat ben ik U toch dankbaar
dat U met mij mijn weg wilt gaan!