onder het bruin getinte blad van de boom.
Nevel zorgt dan voor een mistige sfeer
de herfst leeft ook in mijn tuin voort.
De horizon wordt in deze tijd gestreeld
door de zon en veelkleurige wolken.
De stralen lijken de aarde te raken
maar het is net te ver voor mijn oog.
In de tuin liggen de bollen in de aarde
te slapen tot zij weer gewekt worden.
Op de tuinbank geniet ik met gesloten ogen
van de schepping die God ons steeds schenkt.
Ik hoor het geritsel van de bosbewoners
de wind blaast een natuurlijke symfonie.
Vogels fluiten mee en ik luister heel stil
want zo'n moment zou je moeten inlijsten.
In het bos pronken de paddenstoelen
tegen bomen en op vochtig mossen.
Geen mens heeft dit ooit bedacht
alleen God weet het geheim ervan.