in het harde natte zand
worden overspoeld door golven
de afdrukken van het verleden
worden geruisloos meegenomen
door de sterke armen van de zee.
Mijn woorden van wanhoop
waaien weg met een zachte
zeewind en mijn verdriet nestelt
zich in de vleugels van de meeuwen
die al krijsend hoog in de hemel
afstand doen van de zware last.
De zon verschijnt aan de horizon
en glimlacht warm tegen mij
het helmgras dat de duinen siert
zwaait mij uit en zingt een lied
van afscheid, want de tijd is
aangebroken om los te laten.
De eeuwige vragen over schuld
verdwijnen in het niets en de
blauwe golven krullen hun zoute
witte lippen om en de zee
lacht al mijn zonden weg.
Mijn voetstappen verdwijnen in
het verleden en ik loop met een
zelfverzekerde tred richting heden
een zware last waait van mijn schouders
en voor het eerst in een lange tijd
voel ik me goed en bevrijd.