De dichter is woordeloos

Met mijn pen, als enig wapen,
kijk ik verbijsterd naar Oekraïne...

Opgejaagde vrouwen,
opgeschrikte kinderen,
overvolle treinen,
paniek in de straten...

Kon mijn pen de tanks
maar tegenhouden...

De scherpschutters,
de sluipschutters,
ik richt mijn pen omhoog!

Ik sta machteloos, woordeloos.
Poëzie helpt niet meer...

Doch er is de kracht
van tederheid.
Er is het lied
van de zachtmoedigen.
Er is mijn geloof
in de vrijheid.

Er is de kracht van het gebed,
het zoeken naar God,
in wanhoop en tranen,
wanneer Hij ons -
schijnbaar - in de steek laat.

Ik bid om een wonder,
zonder woorden...
Alleen maar,
behoed ons, Heer!