ontredderd als je bent door tegenslag.
En elke morgen, elke nieuwe dag,
groeit onbehagen, raak je meer verbitterd.
De afstand die je schept, is groot geworden.
Je bouwt een veilig muurtje om je heen.
Maar daardoor blijf je vreselijk alleen.
En je gevoel, emoties, die verdorden.
't Geloof, je anker in de veil'ge haven,
is geblokkeerd - je voelt je ver van Huis.
En die blokkade loopt door tot het Kruis,
want 't lukt gewoon niet met die overgave.
Wat kan ik anders dan m'n handen vouwen
rondom de jouwe, en je brengen naar het Licht.
Het einde van de tunnel kómt in zicht.
God houdt je vast, daarop blijf 'k rotsvast bouwen.