Lijden overkomt ons,
soms verdoken, in stilte,
soms plots en heftig...

Ziek worden, oud worden,
op de vlucht zijn,
onze partner verliezen...
Een zware klap...

Hoezeer we ook proberen,
het leven is soms verlies,
soms alleen nog verlies...

En toch wenkt er ergens
"nieuw" leven,
wanneer ons hart
niet bitter wordt en
ons verdriet niet grenzeloos.

Wanneer we op zoek gaan
naar onszelf,
geborgen tussen 
geloof en hoop,
wacht er de weg naar liefde.

Een lach, een warme groet,
een uitgestrekte hand...
het leven zoekt weer
zijn weg.

Onvermoede krachten
wachten ons op
in onze ziel.
Daar woont Iemand.
die ooit zei:
" Het is toch Pasen geworden!"